കുട്ടി മാളികപ്പുറം

കന്നി മല കയറ്റം ...എൻ്റെ എല്ലാമെല്ലാമായ അയ്യപ്പ സ്വാമിയെ കാണാൻ ആദ്യമായി അച്ഛനോടൊപ്പം ശബരിമലയ്ക്ക് പോയ ഓർമകളിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുകയാണ് ഞാൻ ഇതെഴുതുമ്പോൾ. ചെറുപ്പം മുതൽ അച്ഛമ്മയും അച്ഛനും പറഞ്ഞു തന്നിട്ടുള്ള കലിയുഗവരദനായ അയ്യപ്പസ്വാമിയുടെ കഥകൾ കേട്ടാണ് ഞാൻ വളർന്നത്.  

കുട്ടികളില്ലാതിരുന്ന ശിവഭക്തനായ പന്തള രാജാവിന് ഒരു നാൾ നായാട്ടിനായി കാട്ടിൽ പോയപ്പോൾ അവിടെ നിന്നും ഒരാൺകുഞ്ഞിനെ കിട്ടുകയും കഴുത്തിൽ മണിമാല കിടന്നിരുന്നത് കൊണ്ട് മണികണ്ഠൻ എന്ന പേരിട്ടു സ്വന്തം മകനായി വളർത്തുകയും ചെയ്തു. ശിവഭഗവാന് മോഹിനീ രൂപത്തിലുള്ള വിഷ്ണുവിൽ ജനിച്ച പുത്രനാണിതെന്നാണ് ഐതിഹ്യം  .

പിന്നീട് വളർന്നപ്പോൾ രാജാവ് മണികണ്ഠനെ യുവരാജാവായി വാഴിക്കാൻ തീരുമാനിക്കുകയും അത് തടഞ്ഞു സ്വന്തം മകനെ (രാജ്ഞിക്കു പിറന്ന മകൻ) ആ സ്ഥാനത്തു വാഴിക്കാൻ രാജ്ഞിയും കൂടെ മന്ത്രിയും ചേർന്ന് പദ്ധതിയിടുകയും ചെയ്തു. അതിൻ പ്രകാരം മന്ത്രിയുടെ ദുഷ്പ്രേരണയാൽ രാജ്ഞി വയറുവേദന നടിച്ചു കിടപ്പിലാവുകയും കൊട്ടാരവൈദ്യനെകൊണ്ട് പുലിപ്പാൽ മാത്രമേ രോഗശാന്തി വരുത്തൂ എന്നും പറയിപ്പിച്ചു. പുലിപ്പാൽ കൊണ്ട് വരാൻ നിയോഗിക്കപ്പെട്ടത് അയ്യപ്പനായിരുന്നു. അങ്ങനെ കാട്ടിൽ പോയി അവതാരോദ്ദേശമായ മഹിഷീ വധവും കഴിഞ്ഞു പുലിപ്പുറത്തു കയറി മറ്റു പുലികളോടു കൂടി കൊട്ടാരത്തിലെത്തിയ അയ്യപ്പനെ ദൈവമാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ പന്തളം രാജാവ്, അവിടം വിട്ട്  പോകരുതെന്നഭ്യർത്ഥിച്ചപ്പോൾ  അയ്യപ്പൻ്റെ നിർദ്ദേശപ്രകാരം ശബരിമലയിൽ ക്ഷേത്രം നിർമ്മിച്ച് അവിടെ കുടിയിരുത്തുകയായിരുന്നു. ഇതാണ് കഥയുടെ രത്നച്ചുരുക്കം.

എട്ടാം വയസ്സിലായിരുന്നു എൻ്റെ കന്നി ശബരിമല യാത്ര.അതായത് ഞാൻ നാലാം ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ. 41 ദിവസത്തെ കഠിന വൃതമെടുത്തു എല്ലാ വർഷവും അച്ഛനും ചേട്ടനും(ഞാൻ പോകുന്നതിനു മുൻപുള്ള വർഷങ്ങളിൽ) മലയ്ക്ക് പോകുമായിരുന്നു . അങ്ങനെ എനിക്കും സ്വാമിയെ കണ്ടു തൊഴാൻ കൊതിയായി. “എനിക്കും അയ്യപ്പനെ കാണണം” എന്ന നിരന്തരമുള്ള ആവശ്യം ഒടുവിൽ അച്ഛൻ സമ്മതിക്കുകയായിരുന്നു . മണ്ഡല കാലം തുടങ്ങുന്ന വൃശ്ചികം 1നു അതിരാവിലെ എഴുന്നേറ്റ് കുളിച്ചു കറുത്ത പാവാടയും ബ്ലൗസും ഇട്ടു തിരുവങ്ങാട് ശ്രീരാമസ്വാമി ക്ഷേത്രത്തിൽ പോയി സ്വാമിയുടെ മുദ്ര മാല അച്ഛനിൽ നിന്നും സ്വീകരിച്ചു. പിന്നീടങ്ങോട്ട് എല്ലാ ദിവസവും രാവിലെ കുളിച്ചു പൂജാ മുറിയിൽ കയറി വിളക്കു കൊളുത്തി അച്ഛനോടൊപ്പം ശരണം വിളിച്ചിട്ടായിരുന്നു ഓരോ ദിവസവും തുടങ്ങിയിരുന്നത്. എല്ലാ കാര്യങ്ങളിലും ആ വ്രതശുദ്ധി കാത്തു സൂക്ഷിക്കാൻ ഞാൻ നന്നേ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു .ആ സമയത്തു എല്ലാവരും പേര് ചൊല്ലി വിളിക്കുന്നതൊക്കെ നിർത്തി ‘കുട്ടി മാളികപ്പുറം’ എന്നായിരുന്നു വിളിച്ചിരുന്നത് .

മിക്ക ദിവസങ്ങളിലും വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ എന്നെയും കൂട്ടി അച്ഛൻ വീട്ടിൽനിന്നും കുറച്ചകലെയുള്ള ചെമ്പ്ര അയ്യപ്പൻ കാവിലും സുബ്രഹ്മണ്യ സ്വാമി ക്ഷേത്രത്തിലും പോകും. ചെരുപ്പിടാതെ കാൽനടയായിട്ടായിരുന്നു യാത്ര . തൊഴുതു മടങ്ങുമ്പോൾ തൊട്ടടുത്തുള്ള അയ്യപ്പ ഭജന മഠത്തിൽ കയറി മറ്റുള്ള അയ്യപ്പന്മാരോടൊപ്പം ഭജന പാടും . അന്നും ഇന്നും എനിക്ക് ഏറ്റവും ഇഷ്ടമുള്ള ഒരു കാര്യമാണ് ഭജന. സ്വാമിയുടെ രൂപത്തിന് മുന്നിൽ ചമ്രം പടിഞ്ഞിരുന്നു കൂട്ടത്തിലൊരാൾ സ്വാമിയുടെ കീർത്തനം പാടുമ്പോൾ ബാക്കിയുള്ളവർ അതേറ്റു പാടുന്നതാണ് ഈ ഭജന പരിപാടി .എല്ലാ കണ്ഠങ്ങളിൽ നിന്നും ഉയരുന്ന ഉച്ചത്തിലുള്ള ഈ ആലാപനം വല്ലാത്തൊരു പോസിറ്റീവ് എനർജിയാണ് ആ പ്രദേശമാകെ നിറച്ചിരുന്നത്. ഏറ്റവും ഒടുവിൽ പടിപ്പാട്ടും പാടി കർപ്പൂരമുഴിഞ്ഞു പ്രസാദവും കിട്ടിക്കഴിഞ്ഞാൽ ഇരുട്ട് കയറി തുടങ്ങിയ വഴികളിലൂടെ ടോർച്ചും തെളിച്ചു വീട്ടിലേക്ക് …

കന്നി മാളികപ്പുറം ആയതു കൊണ്ട് മലയ്ക്ക് പോകുന്നതിനു മുൻപ് ഒരു നാൾ വീട്ടിൽ വച്ചു ഭജനയും കുറെ സ്വാമിമാർക്ക് അന്നദാനവും നടത്തി. ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മലയ്ക്കു പോകേണ്ട ദിനം വന്നെത്തി. ശ്രീരാമസ്വാമി ക്ഷേത്രത്തിൽ വച്ചു തന്നെ ആയിരുന്നു കെട്ടു നിറ. ഗുരുസ്വാമിയായ അച്ഛൻ്റെ നേതൃത്വത്തിൽ ശരണം വിളികളോടെ നെയ്‌ത്തേങ്ങ നിറച്ചു. ആ മുദ്ര തേങ്ങ, കാണിപ്പണം,വെറ്റില, അടയ്ക്ക, മഞ്ഞൾപ്പൊടി, ചന്ദനത്തിരി,ഭസ്മം,വെള്ളനിവേദ്യ അരി എന്നിവ ഇരുമുടിക്കെട്ടിലെ മുൻകെട്ടിലും സാദാ അരി, ഉടയ്ക്കാനുള്ള തേങ്ങകൾ, അവൽ, മലർ, ഉണക്കമുന്തിരി, കദളിപ്പഴം,കൽക്കണ്ടം എന്നിവ പിൻകെട്ടിലും കെട്ടി ഗുരുസ്വാമി ഇരുമുടിക്കെട്ട് ഒരുവിരിപ്പോടു കൂടി ചേർത്ത് തലയിൽ വച്ച് തന്നു. കാൽ തൊട്ടു വന്ദിച്ചു ശരണം വിളികളോടെ തന്നെ അത് കൊണ്ട് പോയി വിരിപ്പ് വിരിച്ചു അതിൽ ഇരുമുടി ഇറക്കി വച്ചു . (ഇരുമുടി കെട്ടുനിറ കഴിഞ്ഞു തലയിലേറ്റിയാൽ പിന്നെ അത് വെറും നിലത്തു വയ്ക്കരുത്). കൂടെ വരുന്നവരുടെ കെട്ടുനിറയും കഴിഞ്ഞു ഭക്ഷണവും കഴിച്ചതിന് ശേഷം ആദ്യമേ ബുക്ക് ചെയ്തിട്ടുണ്ടായിരുന്ന വാനിൽ കയറി. പിന്നീട് ഓരോ നാവിൽ നിന്നും നിർത്താതെയുള്ള ശരണം വിളികളോടെ ഞങ്ങളുടെ സംഘം അയ്യപ്പസ്വാമിയുടെ സന്നിധാനത്തിലേക്ക് …

വിരിവയ്ക്കാൻ ഇടത്താവളമായ ഏറ്റുമാനൂർ മഹാദേവ ക്ഷേത്രമാണ് തിരഞ്ഞെടുത്തത്. അവിടെ വിശ്രമിച്ചു അന്നദാനവും കഴിച്ചു യാത്ര തുടർന്നു. പിന്നീട് പുണ്യസങ്കേതമായ എരുമേലിയിലാണ് ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങിയത് . അവിടെ പ്രധാനമായും കന്നി സ്വാമിമാർ ചെയ്തിരിക്കേണ്ട അനുഷ്ഠാന ആനന്ദനൃത്തമാണ് പേട്ടതുള്ളൽ.മുഖത്തു ചായമൊക്കെ തേച്ചു ഞാനടക്കം എല്ലാവരും താളമേളങ്ങൾക്കൊത്തു പേട്ടതുള്ളി. അതിനു ശേഷം അവിടെയുള്ള ശാസ്താ ക്ഷേത്രത്തിലും വാവര് പള്ളിയിലും പ്രദക്ഷിണം വച്ചു.പിന്നീട് അവിടെ നിന്ന് വാനിൽത്തന്നെ പമ്പയിലേക്ക് യാത്ര തിരിച്ചു.( എരുമേലിയിൽ നിന്ന് പമ്പയിലേക്ക് കാൽനടയായും യാത്ര ചെയ്യാം.ഏകദേശം 51 കിലോമീറ്ററോളം വരുന്ന ഈ കാനനപാത അല്പം ദൈർഘ്യമേറിയതാണെന്നു മാത്രം.അതിൽ കാളകെട്ടി, അഴുതാനദി,വലിയാനവട്ടം,ചെറിയാനവട്ടം,കരിമല എന്നീ പുണ്യസങ്കേതങ്ങളും പെടും).

അങ്ങനെ ഒടുവിൽ പാപനാശിനിയായ പമ്പയിലെത്തി.ആ തണുത്ത വെള്ളത്തിൽ മുങ്ങിനിവർന്നപ്പോൾ (ആ സമയത്തു വെള്ളം കുറവായിരുന്നു നദിയിൽ) അത് വരെ ഉണ്ടായിരുന്ന യാത്രാക്ഷീണമെല്ലാം പമ്പകടന്നു! പമ്പാസദ്യയൊരുക്കി(കൊണ്ട് വന്ന അരി ഉപയോഗിച്ചു വച്ച ഭക്ഷണം) കഴിച്ചതിനുശേഷം അവിടെയുള്ള ഗണപതിക്ഷേത്രത്തിൽ കയറി തൊഴുത് കാൽനടയായി സന്നിധാനത്തേക്കുള്ള നീലിമലകയറ്റം തുടങ്ങി. യാത്രാമദ്ധ്യേ അപ്പാച്ചിമേട്ടിലും ഇപ്പാച്ചിമേട്ടിലും അരിയുണ്ടയും ശർക്കരയുണ്ടയും എറിഞ്ഞു.ഇതും കന്നിസ്വാമിമാർ ചെയ്തിരിക്കേണ്ട ഒരു ആചാരമാണ്. പിന്നീട് ശബരീപീഠത്തിലെത്തി കാണിക്കയർപ്പിച്ചു(ഭണ്ഡാരം പെരുക്കൽ എന്നും പറയും) . അടുത്ത സ്ഥലം ശരംകുത്തിയാണ്. അവിടെ എത്തിയപ്പോൾ കന്നിമാളികപ്പുറമായ ഞാൻ നിശ്ചിത സ്ഥലത്തു ശരം കുത്തി വച്ചു. (എരുമേലിയിൽ നിന്നും ശരം വാങ്ങിയിരുന്നു). പിന്നെ നേരെ ഞങ്ങൾ സന്നിധാനത്തെത്തി.ഈ നീണ്ട യാത്രയിൽ ക്ഷീണിക്കുമ്പോൾ കയറി ഇരിക്കാനും വെള്ളം കുടിക്കാനുമൊക്കെ ധാരാളം വഴിയമ്പലങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.കൂടാതെ ഇടയ്ക്കു വഴിയോരങ്ങളിൽ വച്ച് അയ്യപ്പ സേവാസംഘത്തിലെ ആൾക്കാർ ഗ്ലുക്കോസ് പൊടിയും തന്നിരുന്നു. സന്നിധാനത്തു നീണ്ട ക്യു ആയിരുന്നു അയ്യപ്പദർശനത്തിനായി. മണിക്കൂറുകളോളം നീണ്ട ക്യുവിനൊടുവിൽ പതിനെട്ടാം പടിയുടെ സമീപം എത്തി .പടി കയറുന്നതിന് മുമ്പ് ഇരുമുടിക്കെട്ടിൽനിന്നും ഉടയ്ക്കാൻ കരുതിവച്ചിരുന്ന തേങ്ങകളിൽ നിന്നും ഒരു തേങ്ങയെടുത്ത് പടിയുടെ അടുത്തുള്ള കല്ലിൽ എറിഞ്ഞുടച്ചു . പിന്നെ പരിപാവനമായ പതിനെട്ടാം പടികൾ കയറിത്തുടങ്ങി. മനസ്സിൽ എന്തെന്നില്ലാത്ത ആകാംക്ഷ...അതാ ഒടുവിൽ പടികൾക്കിപ്പുറം ...എത്രയോ നാളുകളായി കാത്തിരുന്ന ശ്രീകോവിലിനുള്ളിലെ ആ ദിവ്യദർശനം...കൈകൂപ്പി നിന്നപ്പോൾ ശരിക്കും സ്വാമി പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട് അനുഗ്രഹം തന്നതായി തോന്നി . ഇന്നും അതോർക്കുമ്പോൾ അന്ന് അനുഭവപ്പെട്ട അതേ ആനന്ദം , കോരിത്തരിപ്പ് ...അധികസമയം തൊഴുതു കൊണ്ട് ആ തിരുമുൻപിൽ നില്ക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല .തിരക്ക് നിയന്ത്രിക്കാൻ പോലീസുകാർ ആളുകളെ വേഗം വേഗം തട്ടി മാറ്റുന്നുണ്ടായിരുന്നു .പിന്നീട് സംഘത്തിലെ എല്ലാവരുടെയും നെയ്‌ത്തേങ്ങയിലെ നെയ്യ് ഒരു പാത്രത്തിൽ ഒഴിച്ച് ഭഗവാന് അഭിഷേകം ചെയ്യാൻ കൊടുത്തു. ഒഴിഞ്ഞ ആ തേങ്ങകൾ അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന ആഴിയിൽ നിക്ഷേപിച്ചു.

ശ്രീകോവിൽ വലംവച്ചതിനു ശേഷം കന്നിമൂല ഗണപതിയേയും നാഗദൈവങ്ങളെയും തൊഴുതു ഞങ്ങൾ മാളികപ്പുറത്തേക്കു പോയി. പോകുന്ന വഴിയിലാണ് ഭസ്മക്കുളം. മാളികപ്പുറത്തു മഞ്ഞൾപ്പൊടിയും ബാക്കി പൂജാസാധനങ്ങളും സമർപ്പിച്ചു. പിന്നീട് കൊണ്ടു വന്ന ശേഷിച്ച നാളികേരങ്ങൾ അവിടെ ഉരുട്ടിക്കൊണ്ടു പുറകോട്ടു നടന്നു.പിന്നീട്, വീണ്ടും അയ്യപ്പന് മുന്നിലെത്തി വണങ്ങി സന്നിധാനത്തെ വാവരുനടയിലും തൊഴുത് നെയ്യും അരവണപ്പായസവും ഉണ്ണിയപ്പവും മറ്റ് പ്രസാദങ്ങളും വാങ്ങി മടക്കയാത്ര ആരംഭിച്ചു.

തിരിച്ചു വരുമ്പോൾ മനസ്സു നിറയെ അയ്യപ്പസ്വാമിയും ആ അമ്പലവുമായിരുന്നു. പന്തളം രാജ്യം ആക്രമിക്കാൻ വന്ന വാവരെ പരാജയപ്പെടുത്തി പിന്നീട് തൻ്റെ ഉറ്റ മിത്രമാക്കി മാറ്റിയ അയ്യപ്പസ്വാമി ക്ഷേത്രത്തോടൊപ്പം തന്നെ വാവര് പള്ളിക്കും സ്ഥാനം നൽകി. അവിടേക്കു വരുന്ന എല്ലാ ഭക്തരും രണ്ടു സ്ഥലങ്ങളിലും ഒരുപോലെ തൊഴുന്നു.ഇത് പോലെ മതസൗഹാർദ്ദം ഊട്ടിയുറപ്പിച്ച വേറൊരു പുണ്യസ്ഥലം ഉണ്ടോയെന്ന് സംശയിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. മനസ്സിൽ നിറയെ ശബരിമലയാത്രയിൽ ഞാൻ കണ്ടതും അനുഭവിച്ചതുമായ കാര്യങ്ങൾ വീട്ടുകാരോടും കൂട്ടുകാരോടും പറയാനുള്ള തിടുക്കമായിരുന്നു. അങ്ങനെ ആദ്യം തിരുവങ്ങാട് അമ്പലത്തിലെത്തി മാലയൂരി.പിന്നീട് വീട്ടിലെത്തി ആദ്യം തന്നെ അമ്മയോട് കഥകളുടെ ഭാണ്ഡക്കെട്ടഴിച്ചു...പ്രസാദങ്ങൾ അയല്പക്കക്കാർക്കു വീതിച്ചു നൽകി.

തൊട്ടടുത്ത കൊല്ലവും അച്ഛന്റെ കൂടെ മലയ്ക്ക് പോകാൻ കഴിഞ്ഞു . അതിനടുത്ത വർഷം 10 വയസ്സ് കഴിഞ്ഞത് കൊണ്ട് പോയില്ല.പകരം വൃതം നോറ്റു അച്ഛൻ പോയപ്പോൾ എൻ്റെ കൈകൊണ്ട് സമർപ്പിച്ച നെയ്‌ത്തേങ്ങയും കൊടുത്തുവിട്ടു അയ്യപ്പനു നിവേദിക്കാൻ . (ഒന്ന് അല്ലെങ്കിൽ മൂന്ന് തവണ പോകണമെന്നാണ് പറയാറ്). പ്രായത്തിൻ്റെതായ ആരോഗ്യപ്രശ്നങ്ങൾ അലട്ടുന്നുണ്ടെങ്കിലും അച്ഛൻ ഇന്നും മുടങ്ങാതെ എല്ലാക്കൊല്ലവും മലയ്ക്ക് പോകാറുണ്ട്.

മനസ്സിൽ മായാതെ കിടക്കുന്ന ആ ദർശന പുണ്യം കിട്ടാൻ അയ്യപ്പസ്വാമിയുടെ അനുഗ്രഹമുണ്ടെങ്കിൽ 50 വയസ്സിനു ശേഷം തീർച്ചയായും ഞാൻ മലയ്ക്ക് പോകും. അത് അന്ന് കണ്ടു മടങ്ങിയപ്പോൾ അയ്യപ്പന് മനസ്സു കൊണ്ട് അർപ്പിച്ച ഒരു വാക്കാണ്. അതിനിടയിൽ ഇന്ന് ഉണ്ടായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന അനാവശ്യമായ വിവാദങ്ങളിൽപ്പെട്ടു ശബരിമലയെന്ന ആ പുണ്യ സ്ഥലത്തെ സമാധാനവും വിശുദ്ധിയും നഷ്ടപെടാതിരിക്കട്ടെ എന്ന് സർവേശ്വരനായ അയ്യപ്പസ്വാമിയോടു തന്നെ പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു.