രണ്ടാമത്തെ കഥ

“പണ്ടാരോ പറഞ്ഞത് പോലെ ആശയ ദാരിദ്രം എല്ലാ മുഖ്യധാരാ എഴുത്തുകാരും ഒരിക്കെലെങ്കിലും അനുഭവിച്ചു കാണും” എന്ന എന്റെ ഡയലോഗിനോട് ഉള്ള ചേട്ടന്റെ പ്രതികരണം വളരെ പൈശാചികം ആയിരുന്നു . കാരണം വേറെ ഒന്നും അല്ല ജീവിത യാത്രയെ കുറിച്ച് ഞാൻ എഴുതാൻ ഉദ്ദേശിച്ചിരുന്നത് ഒരു ബുക്ക് ആണെന്നും ബ്ലോഗ് വെറും തുടക്കം ആണെന്നും ഉള്ള എന്റെ ഇന്നലത്തെ ഡയലോഗിനെ “ഇതുപോലെ എത്ര തള്ളുകൾ ഞാൻ കേട്ടത്‌ ആണ്” എന്നു ഉടൻ തന്നെ മറുപടി തന്ന ആ ദീർഘ വീക്ഷണത്തെ അഭിനന്ദിക്കാതെ വയ്യ !


ഈ ഞാൻ ആണ് രണ്ടാമത്തെ പോസ്റ്റിനു എന്ത് എഴുതും എന്ന് ആലോചന നിമഗ്നയായി തലയിൽ കയ്യും വെച്ചിരിക്കുന്നത് . യാത്രാവിവരണം ആയാലോ , അല്ലെങ്കിൽ വേണ്ട അതിന് ഇനിയും എഴുതി തെളിയാനുണ്ട് . എന്നാൽ പിന്നെ ഓർമ്മക്കുറിപ്പുകൾ വെച്ച് കുറച്ചുകൂടെ എഴുതാം.


അപ്പോളാണ് വേറൊരു സുഹൃത്ത് പറഞ്ഞ കാര്യം ഓര്മ വന്നത് , നാം ഒരിക്കലും വായനക്കാരെ വെറുപ്പിക്കരുതെന്നും അവരുടെ മുഖത്തു ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരി വിടർത്താൻ നമ്മുടെ എഴുത്തിനു കഴിഞ്ഞാൽ അതാണ് ഏറ്റവും വലിയ നേട്ടം എന്ന് . കുറച്ചൊക്കെ കയ്യിൽ നിന്നും ഇട്ടു വേണം എഴുതാൻ എന്ന ഉപദേശം എനിക്ക് ഉൾക്കൊള്ളാൻ കഴിഞ്ഞില്ല  മിക്കവരും മൊത്തം കയ്യിൽ നിന്നും ഇട്ടാണ് എഴുതുന്നത് എന്ന സത്യത്തെ അനുകരിക്കണ്ട എന്ന് തന്നെ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു


കുഞ്ഞുമീൻ പിടിച്ചതും തൊട്ടാവാടി പറിച്ചതും കുടുംബത്തിലെ ഒത്തു കൂടലുകളും മറുനാട്ടിലേക്കുള്ള പറിച്ചു നടലും ഒരുപിടി യാത്രകളും പിണക്കങ്ങളും ഇണക്കങ്ങളും അങ്ങനെ ഒരുപാടു ഒരുപാടു എഴുതാനുണ്ട്.


ഇനി വരും നാളുകളിൽ കൂടുതൽ എഴുതാൻ കഴിയും എന്ന പ്രതീക്ഷയോടെ ഈ വെള്ളിയാഴ്ച കുറിപ്പ് ഇവിടെ താത്കാലികമായി നിര്ത്തുന്നു .